Susmak insanın ağzına sıçar.

Susmak kadar boktan birşey yoktur. İnsan susmamalı hiç bir zaman.
Susunca konuşacakların içinde birikir ve o birikintiler insanın beynini siker.

Tabi birde konuşmak isteyipte konuşamayanlar var. Onlara gerçekten yazık. İnsan susunca konuşamadıkları bi çığlığa dönüşüyor.
Okulda, işyerinde, evde, sokakta. Kısacası heryerde konuşmalı insan kelimelerini yutmamalı.


Birkeresinde minibüsteyim adama parayı verdim para üstünü eksik verdi sandım. ''eksik verdiniz, hee tamam tamam pardon kafam karıştı'' dedim. Herif demez mi bana ''olmayan şey nasıl karışsın ki''diye.
Hönk kaldım böyle mal gibi. O kadar sinirlendim ki o sırada ama mal gibi sustum. Eve geldim sinirden vuruyorum biryerlere o derece.


EĞER Kİ BİGÜN BUNU OKURSAN MİNİBÜSCÜ ALLAH BELANI VERSİN.
-Oh be söyledim.